Jogjakarta en andere verhalen

Hey allemaal,

Het is een lang verhaal, maar we hebben ook heel veel meegemaakt. Met mij gaat alles goed en ik heb het ontzettend naar mijn zin. De tijd vliegt voorbij. De komende weken komen er nog veel leuke dagen aan, dus de tijd zal wel vliegen. Veel lees plezier.

11 april op pad met de bejaarden van Surabaya
Om half 6 moesten we klaar staan en werden we opgehaald door Dr Nunniek. We vertrokken met twee bussen en twee auto’s naar het strand. 2 uur later waren we op het strand en begonnen we met onze work out. Het was ontzettend warm op het strand. Het zweet liep uit elke porie van mij lijf. Echt verschrikkelijk, ik kon mijn t-shirt uitwringen. Na de workout hadden we tijd voor groepsfoto’s met de bejaarden. Na een half uur vertrokken we naar een dierentuin, waarbij ook grotten zitten. De grotten waren mooi alleen jammer dat ze er veel in hadden gehakt. Na dat zijn we de dierentuin in gegaan, daar heb ik een slang vastgehouden. Dat was echt super gaaf, maar het voelde wel heel vreemd aan. Je voelt echt die schubben op hun lijf. Ik heb ook nog papagaaien eten gegeven, was wel lachen ik schrok elke keer wanneer er een papagaai op mijn hand landde. Het was een leuke en vermoeiende dag.

12 april eerste dag stage op surgery
Ik werd heel vroeg opgehaald door Niko gelukkig spreekt hij heel erg goed Engels, hierdoor is het communiceren een stuk makkelijker. De eerste dag was wel heavy ik zag een meisje van vijf met branden over heel haar benen en buik, ze schreeuwde het uit van de pijn. Ik zag een ander meisje van ook 5 jaar met een waterhoofd wat enorm groot is. Het hoofd is 5 keer groter dan een normaal hoofd. Echt bizar om te zien, ik bewonder haar wel ze kon gewoon lachen en ze deed goed mee met haar therapie. Ze had gelukkig nog levenslust. Ik heb veel indrukken op gedaan de eerste dag. Bij de brandwonden patiënten moest ik wel even gaan zitten, want anders zou ik flauwvallen.

14 april kinderopvang
Samen met Yoni ben ik naar de kinderopvang geweest voor rijke gezinnen. Het zijn kinderen met een lichamelijke en geestelijke beperking. Ze krijgen daar therapie en school. Alle lokalen zijn mooi aangekleed met wandbeschilderingen van nemo, winni de pooh en etc. Er zijn beter faciliteiten dan in het ziekenhuis. We hebben veel kinderen met SIPI gezien, deze kinderen hebben vaak spasme. We hebben geholpen met het doorbewegen van de benen en armen, daarnaast hebben we nog kinderen begeleid met het lopen. Het was erg leuk om het verschil te zien met het ziekenhuis de kinderen waren vrolijk en genoten van de aandacht. In het ziekenhuis huilen de meeste kinderen en worden ze minder kindvriendelijk behandelt. Na de behandelingen kregen we nog een rondleiding door het gebouw en daarna kregen we een soort viering te zien waarbij alle kinderen samen komen. Was heel leuk om te zien hoe de kinderen met elkaar communiceren en hoe ze met hun handicap omgaan. Ik heb genoten van deze ochtend. ’s Middags ben ik voor een paar uur gaan slapen, ik had ontzettende hoofdpijn. Andere dag Jogja jojo!

15 april Jogjakarta we komen eraan!
’s Morgens vroeg in de trein, 7 uur vertrek. In de trein 6 uur lang muziek, puzzels, kletsen en een beetje bij dutten. Om 13 uur kwamen we aan in Jogja daar direct bij de tourist office een excursie geregeld en daarna naar het hotel. We vroegen aan een becakdriver om een citytour, dat was prima en we zouden direct ook langs de batik en silver fabriek gaan. In een becak zitten was een hele belevenis je voelt enkel hobbel en je zit echt tegen elkaar aangeplakt. Bij de batikfabriek kregen we te zien hoe ze het maakte en wat het allemaal betekent. Daarna zijn we naar de zilverfabriek gegaan, daar hadden ze heel veel souvenirs en daar konden we ook ontzettend lekker eten. Daarna besloten we om nog ééntje te gaan drinken.

16 april Borobudur, Prambanan temple, zilverfabriek en Marabi vulkaan
’s Morgens om 5 uur werden we opgehaald met een busje. We gingen eerst naar de Borobudur. Daar aan gekomen was het nog ontzettend rustig. Ik kreeg een sarong, omdat mijn broek te kort was. Even koffie gedronken en met een Nederlands sprekende gids mee. Hij gaf uitleg wat alles betekent van de tempel. De borobudur heeft wel iets magisch bij zonsopgang, ik vond het knap gemaakt de tempel elke steen ligt los. Sommige stenen zijn vast gelegd met beton, omdat de vulkaan wel eens uitbarst en door de trillingen breekt de tempel af. Ik heb drie rondje gelopen op de bovenste verdieping. Elk rondje staat voor iets. Eerste rondje stond voor vrede, tweede voor gezondheid en de derde is voor geluk. Ook heb ik de hiel aan geraakt van boedha en een wens gedaan. Zolang je erin gelooft komt die uit zei de gids. Van de tempel hadden we prachtig uitzicht op het oerwoud. Overal zag ik palmbomen en andere hoge bomen.

Na dit kwam het leukste gedeelte en dat waren de kraampjes waarbij spullen werden verkocht. We hadden wel wat leuke dingen gezien die we wilden hebben. Dat betekent wel dat je moet afdingen en zorgen dat je niet wordt afgezet. Natuurlijk werden wij ook afgezet.

We gingen rond 10 uur naar de zilverfabriek, ze lieten ons zien hoe het wordt gemaakt en wat ze allemaal maken. Natuurlijk kon je daarna ook nog sieraden kopen, maar ik vond het nog best duur. We vertrokken naar de vulkaan, maar onderweg zijn we gestopt en lieten ze ons zien hoe rijst eruit ziet, het lijkt op tarwe. Ook lieten ze ons snakefruit zien, het is een vrucht wat goed voor diarree is en daarnaast is het een bekendste fruit van jogja.

We kwamen aan op de vulkaan, maar helaas was het bewolkt en ging het regenen. Snel wat foto’s gemaakt en we zijn vertrokken. Op weg naar de laatste tempel. De prambanan het was daar wel een stuk drukker, we konden over de koppen lopen. De jongens waren een soort attractie, iedereen wilde een foto van hun maken. De tempel is wel mooi, maar door het hekwerk en je mocht niet overal in, vond ik het zelf minder mooi dan de borobudur. Daarna weer over de markt en souvenirs gekocht. We waren helemaal kapot, dus we vertrokken naar huis. Bij de receptie na gevraagd waar leuke restaurantje liggen. Lekker saté gegeten in een leuk restaurant met soort huisjes. Daarna op het gemakje naar het hotel en bij slapen.

17 april naar de kelurang waterval en jungle
Bij de tourist office na gevraagd hoe we het beste naar de waterval kunnen gaan. Ze zeiden eerst met de becak naar de busstation en vanaf daar de bus pakken. We hadden een bustrip van een dik half uur. Was wel erg gezellig, mensen die uitstappen en weer instappen. Bij de watervallen werden we aan gesproken door een gids of we zin hadden om ook de jungle in te gaan voor een tocht van 3 uur. We zagen het wel zitten, we kochten eerst nog bananen en gingen op pad. Eerst langs de waterval en de apen. We mochten de apen bananen voeren. Ik vond het super om ze van dichtbij te zien. We zagen ook moederaapjes met kleine baby’tjes, echt super schattig. Wanneer ik dicht bij de waterval stond voelde ik een soort koude douche van spetters. We gingen daarna op pad de jungle in. Berg op en uiteindelijk kwamen bij een uitkijkpunt. Het uitzicht was supergaaf, ik zag overal oerwoud. Het uitzicht vond ik adembenemend en het zweet stond overal op mijn lichaam. Ik had een eigen waterval van zweet. Daarna gingen we berg af dus wij helemaal blij, maar daarna gingen we door de jungle zonder paden, ik was wel bang voor ongedierte of slangen. Maar de stilte die er heerst in de jungle deed mij wel goed, ik luisteren naar de mooie geluiden van de jungle. Ik hoorde vogels, soms hoorde we soort gejank. Ik vond het heel spannend. Uiteindelijk kwamen bij een lava stroom uit waar nu water doorheen stroomt in het regenseizoen, maar omdat het regenseizoen op het einde loopt stroomde er geen water. We moesten daar omhoog klimmen. Ik zag er af en toe wel tegenop, ik had alleen balletjes aan en een rokje. Heel handig in de jungle maar niet heus. Uiteindelijk heb ik mijn schoenen uitgegooid en ben ik op blote voeten verder gegaan, dat ging eigenlijk best goed omdat ik meer grip had. Op sommige stukken glee ik weg omdat daar alg zat. Uiteindelijk waren we boven en kwamen door allerlei boerendorpjes waar ze kippen, koeien, geiten en etc. houden. Maar naar 10 minuten lopen kwamen we bij de vulkaan uit. Vanaf de vulkaan zijn we met de taxi naar jogja gereden. Daarna direct in het hotel gedoucht en me schoenen weggegooid. Om 7 uur moesten we in het restaurant zijn voor ons lopende buffet. Het eten vond ik niet super, maar het was er wel gezellig met Nederlanders. Iedere tourist wordt daar naar toe gestuurd. Om 8 uur begon de voorstelling met traditionele dans. Het was een leuk verhaal maar het werd op ten duur wel langdradig. Deze avond waren Laura en Yoni al ziek naar huis gegaan. Na de voorstelling zijn we naar de lucifer gegaan om nog een biertje te gaan drinken. Het was zeker gezellig, maar iedereen was kapot moe dus al snel gingen we naar het hotel om te slapen.

18 april paleis en vogeltjes markt
’s Morgens bij tijd opgestaan en opzoek naar een becak die voor weinig geld ons rond rijdt. Eerst naar het paleis van de sultan. Ik vond het mooi, maar we konden er maar weinig van zien. Het was wel mooi dat je drie geloven terug zag komen in de zuilen van het paleis. Daarna zijn we direct naar de vogeltjesmarkt gegaan waar ik allerlei dieren zag van boerderij dieren tot tropische dieren zoals eekhoorns, leguanen, komodo, vogels, vissen en noem maar op. Ik vond het wel zielig om de dieren in hele kleine kooitjes te zien. Ik zag puppies in een heel klein hokje en ze hadden het veels te warm. Ik wilde heel graag eentje kopen, maar dat is gewoon niet mogelijk. Daarna zijn we terug gegaan naar malioboro straat waar alle winkeltjes zitten. Ik heb daar nog veel souvenirs gekocht. Daarna in het hotel onze spullen opgehaald. Op dat moment ging het al niet meer zo goed met Yoni en Laura. Met twee zieke de trein in. We hoopte dat alles goed zou gaan. Het leek wel of het in de trein nog kouder was als de heen weg. Aukje en Floor hadden allebei een tafelkleed gekocht voor hun ouders, uiteindelijk hebben we deze gebruikt als deken om het warm te krijgen. We moesten nog een uurtje en dan waren we in Surabaya, maar opeens viel Laura flauw en ze was echt voor 20 a 30 seconden weg. Ze was ook ontzettend misselijk, met energydrink en mentos hebben we haar er weer bovenop gekregen. Met twee mensen hebben we haar uit de trein begeleid naar het busje. Ze had deze dag te weinig gedronken. Thuis direct haar ORS gegeven en een teiltje naast haar bed. ’s Nachts moest ik haar wekken om te kijken hoe ze zich voelde en of ze helder was. Hierdoor was ik zelf ook heel de nacht wakker. ’s Avonds werd Yoni ook niet goed, ze viel steeds flauw. Uiteindelijk is ze in slaap gevallen.

Tot de volgende keer, veel liefs Esther